Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Duo Reges: constructio interrete.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Facillimum id quidem est, inquam. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Summus dolor plures dies manere non potest?

De illis, cum volemus. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Tum mihi Piso: Quid ergo? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed quod proximum fuit non vidit. Tu quidem reddes; Sed residamus, inquit, si placet.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium
virtutum auctore, de virtutibus disputare?

Bork: Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Sed haec omittamus;: Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Bork: Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?
Bork: Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
Odium autem et invidiam facile vitabis.

Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Deinceps videndum est, quoniam satis apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis natura.
Non est igitur summum malum dolor.

Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates fugiat, sed quia maiores consequatur.