Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur.
Sin aliud quid voles, postea.
Quae cum dixisset, finem ille.
Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Gerendus est mos, modo recte sentiat.
Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

Bork: Contineo me ab exemplis.
Verum esto;: Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Bork: Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Respondeat totidem verbis.: Tum mihi Piso: Quid ergo?
Bork: Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Duo Reges: constructio interrete. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.

Reperiam multos, vel innumerabilis potius, non tam curiosos
nec tam molestos, quam vos estis, quibus, quid velim, facile
persuadeam.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc
Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Primum non saepe, deinde quae est ista relaxatio, cum et praeteriti doloris memoria recens est et futuri atque inpendentis torquet timor?

Non est igitur summum malum dolor.

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quod cum dixissent, ille contra. Oratio me istius philosophi non offendit; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.