Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Duo Reges: constructio interrete. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper
tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat,
praecipue a natura nihil datum esse dicemus?

Bork: An tu me de L.
Quid adiuvas?: Quid vero?
Bork: Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Equidem e Cn.: Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
At multis malis affectus.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?

Quid, quod res alia tota est? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Quae sequuntur igitur?
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Quo posito et omnium adsensu adprobato illud adsumitur, eum, qui magno sit animo atque forti, omnia, quae cadere in hominem possint, despicere ac pro nihilo putare.