Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. De hominibus dici non necesse est. Duo Reges: constructio interrete. Non laboro, inquit, de nomine. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Ad eos igitur converte te, quaeso. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant;
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Nihil illinc huc pervenit.: Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Paria sunt igitur.: Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Quae sequuntur igitur?: Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?
Tenent mordicus.: Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Quid Zeno?: Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum neglegat.

Sic, quod est extremum omnium appetendorum atque ductum a
prima commendatione naturae, multis gradibus adscendit, ut
ad summum perveniret, quod cumulatur ex integritate corporis
et ex mentis ratione perfecta.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum
vidit, deinde hoc quoque alienum;

Praeclarae mortes sunt imperatoriae;

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Cur iustitia laudatur?