In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. At multis malis affectus. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Non igitur bene. Duo Reges: constructio interrete.

Bork: Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Bork: Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
Non igitur bene.: Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Ita prorsus, inquam;: Hic ambiguo ludimur.

Quod et posse fieri intellegimus et saepe etiam videmus, et
perspicuum est nihil ad iucunde vivendum reperiri posse,
quod coniunctione tali sit aptius.

Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad
ipsum etiam dolorem.

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Erat enim Polemonis.
Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.
Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.
Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Neutrum vero, inquit ille. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Urgent tamen et nihil remittunt.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt, quodcumque veri simile videatur.