Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Duo Reges: constructio interrete. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Numquam facies. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Numquam audivi in Epicuri schola Lycurgum, Solonem,
Miltiadem, Themistoclem, Epaminondam nominari, qui in ore
sunt ceterorum omnium philosophorum.

Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius
persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere
censebant;

Si longus, levis;: Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.
Quid Zeno?: Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
A mene tu?: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Quid ergo?: Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.
Pollicetur certe.: Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.
Istic sum, inquit.: Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Nemo est igitur, quin hanc affectionem animi probet atque laudet, qua non modo utilitas nulla quaeritur, sed contra utilitatem etiam conservatur fides.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Urgent tamen et nihil remittunt.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Quis est tam dissimile homini. Cur post Tarentum ad Archytam? Illud non continuo, ut aeque incontentae. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Bonum incolumis acies: misera caecitas. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.