Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod cum dixissent, ille contra. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. At enim sequor utilitatem. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Utram tandem linguam nescio? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Duo Reges: constructio interrete. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nihil ad rem! Ne sit sane; Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Ita nemo beato beatior.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Sed nimis multa. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Praeteritis, inquit, gaudeo.

Itaque [redacted] in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q. Frater et T. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Proclivi currit oratio.
At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Nam si concederetur, etiamsi ad corpus nihil referatur, ista
sua sponte et per se esse iucunda, per se esset et virtus et
cognitio rerum, quod minime ille vult expetenda.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria
peccata.

Quare attende, quaeso.: Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Quo tandem modo?: Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Bork: Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
Bork: Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Quid vero?: Sint ista Graecorum;
Zenonem roges;: Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.