Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Duo Reges: constructio interrete. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Sed nimis multa.: Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Quid enim?: Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Bork: Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Bork: Numquam facies.
Bork: Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Sed haec omittamus;: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;
Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.
Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Esse enim, nisi eris, non potes. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Primum enim, si vera sunt ea, quorum recordatione te gaudere dicis, hoc est, si vera sunt tua scripta et inventa, gaudere non potes.