Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Duo Reges: constructio interrete. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.

Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Memini vero, inquam;
Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.
Tanta vis admonitionis inest in locis;

An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Igitur ne dolorem quidem. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Sit enim idem caecus, debilis.

Obsequar igitur voluntati tuae dicamque, si potero,
rhetorice, sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa
forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse
interdum paulo hebetiorem.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.
Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Iam contemni non poteris.

Bork: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Bork: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.