Facete M.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Duo Reges: constructio interrete. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Sed potestne rerum maior esse dissensio?
Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.
Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? De hominibus dici non necesse est. Vide, quaeso, rectumne sit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quid de Platone aut de Democrito loquar? De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Haeret in salebra.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Ac tamen hic mallet non dolere. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;

Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus.
Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.
Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Officium, aequitatem, dignitatem, fidem, recta, honesta,
digna imperio, digna populo Romano, omnia pericula pro re
publica, mori pro patria, haec cum loqueris, nos barones
stupemus, tu videlicet tecum ipse rides.

Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Non igitur bene.: Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Quid enim?: Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Avaritiamne minuis?: Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur, unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum, quae sunt aut animi aut corporis;