Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istic sum, inquit. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Comprehensum, quod cognitum non habet? Quid est enim aliud esse versutum? Duo Reges: constructio interrete. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Et quoniam excedens e vita et manens aeque miser est nec diuturnitas magis ei vitam fugiendam facit, non sine causa dicitur iis, qui pluribus naturalibus frui possint, esse in vita manendum.

Quis enim redargueret? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Easdemne res? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ut aliquid scire se gaudeant? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Bork: Respondeat totidem verbis.
Quis enim redargueret?: Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Tuum credibile?: Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
Erat enim Polemonis.: Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Tubulo putas dicere?: Deinde, ubi erubuit-vis enim est permagna naturae-, confugit illuc, ut neget accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis.
Paria sunt igitur.: Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane
commode verbis depingere solebat.

Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos,
non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. At iam decimum annum in spelunca iacet.

An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.