Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Duo Reges: constructio interrete. Quod est, ut dixi, habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima et maxima.

Omne enim animal, simul et ortum est, se ipsum et omnes
partes suas diligit duasque, quae maximae sunt, in primis
amplectitur, animum et corpus, deinde utriusque partes.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata
per se ipsa rerum scientia;

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Quem enim deditum voluptatibus, quem cupiditatum incendiis inflammatum in iis potiendis, quae acerrime concupivisset, tanta laetitia perfundi arbitramur, quanta aut superiorem Africanum Hannibale victo aut posteriorem Karthagine eversa?

An hoc usque quaque, aliter in vita?
Age, inquies, ista parva sunt.
Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Ut pulsi recurrant?: Non enim in ipsa sapientia positum est beatum esse, sed in iis rebus, quas sapientia comparat ad voluptatem.
Bork: Maximus dolor, inquit, brevis est.
Quid ergo?: Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Tenent mordicus.: Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Negare non possum.: Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. At iam decimum annum in spelunca iacet. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Bork Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.