Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Satis est ad hoc responsum. Bonum valitudo: miser morbus.

Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Bork: Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Bork: Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Falli igitur possumus.: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Bork: Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.
Efficiens dici potest.: Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Bork: Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.
Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Age sane, inquam.
Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Duo Reges: constructio interrete. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

Tum enim eam ipsam vis, quam modo ego dixi, et nomen
inponis, in motu ut sit et faciat aliquam varietatem, tum
aliam quandam summam voluptatem, quo addi nihil possit;

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi
non aderit;

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur, unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum, quae sunt aut animi aut corporis;

Que Manilium, ab iisque M.

Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Is es profecto tu. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;