Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed fac ista esse non inportuna; Duo Reges: constructio interrete. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Hoc non est positum in nostra actione. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno
commutare gestiret.

Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem
eorumve similes, quos tu non probas?

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Explanetur igitur.
Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.
Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.
Ut id aliis narrare gestiant?

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;
Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

Oratio me istius philosophi non offendit;

Non laboro, inquit, de nomine. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Qui est in parvis malis. Bonum valitudo: miser morbus. Ratio quidem vestra sic cogit. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Si longus, levis dictata sunt. Haec dicuntur inconstantissime. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. In schola desinis. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Ergo, inquit, tibi Q.: Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Bork: Hoc simile tandem est?
Cur iustitia laudatur?: Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.
Bork: Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?