Equidem, sed audistine modo de Carneade?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Duo Reges: constructio interrete. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.

Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe
qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona
esse dicant, laudabilia non dicant.

Societatem coniunctionis humanae munifice et aeque tuens
iustitia dicitur, cui sunt adiunctae pietas, bonitas,
liberalitas, benignitas, comitas, quaeque sunt generis
eiusdem.

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Omne enim animal, simul et ortum est, se ipsum et omnes partes suas diligit duasque, quae maximae sunt, in primis amplectitur, animum et corpus, deinde utriusque partes.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.

Bork: Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Bork: Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Bork: Hoc est non dividere, sed frangere.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Nunc vides, quid faciat.
Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.

Sed fac ista esse non inportuna;

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Stoicos roga. Cur deinde Metrodori liberos commendas?