Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Duo Reges: constructio interrete. Minime vero istorum quidem, inquit. Si id dicis, vicimus.

Ad hanc rem aiunt artis quoque requisitas, quae naturam adiuvarent in quibus ea numeretur in primis, quae est est vivendi ars, ut tueatur, quod a natura datum sit, quod desit, adquirat.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.
Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?
Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Nihil sane.: Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Etiam beatissimum?: Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Bork: Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Bork: Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed
tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.

De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura
mundum universum et eius maxima partis administrari.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Summus dolor plures dies manere non potest?