Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si enim ad populum me vocas, eum. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Dat enim intervalla et relaxat. Duo Reges: constructio interrete. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Ratio quidem vestra sic cogit.
Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Quid censes in Latino fore?

Bork: Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
Bork: At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Bork: Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis
reiciendisque rebus, potest is quoque esse.

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt
a finibus et a summa bonorum;