Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur iustitia laudatur? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Ratio quidem vestra sic cogit. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Duo Reges: constructio interrete. Simus igitur contenti his.

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Restinguet citius, si ardentem acceperit.
Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Audeo dicere, inquit. Quid iudicant sensus? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Vide, quaeso, rectumne sit. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Sed potestne rerum maior esse dissensio?
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur
fuisse mutandi nominis.

Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Bork: Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
Recte, inquit, intellegis.: Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Bork: Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Poterat autem inpune;: Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Praeclare hoc quidem.: Bork
Non semper, inquam;: Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Tanta vis admonitionis inest in locis; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.