My Web Page

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si longus, levis. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Duo Reges: constructio interrete.

Venit ad extremum;
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Dixerit hoc idem Epicurus, semper beatum esse sapientem-quod
quidem solet ebullire non numquam -, quem quidem, cum summis
doloribus conficiatur, ait dicturum: Quam suave est! quam
nihil curo!;

Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum,
quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Summum enĂ­m bonum exposuit vacuitatem doloris; Non est igitur voluptas bonum. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Verum audiamus.

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda.
  1. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
  2. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.
  3. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.