Quid censes in Latino fore?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Duo Reges: constructio interrete. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?

Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Idem adhuc;: Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Quo modo?: Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Bork: Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Bork: Hic ambiguo ludimur.
Bork: Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset, si omnia illa, quae sunt extra, quamquam expetenda, summo bono continerentur.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Ut enim qui mortem in malis ponit non potest eam non timere,
sic nemo ulla in re potest id, quod malum esse decreverit,
non curare idque contemnere.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus
accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Numquam facies. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sed ego in hoc resisto;

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.