Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Reguli reiciendam; Immo alio genere; Quid de Pythagora? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Duo Reges: constructio interrete.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Et ille, cum erubuisset: Noli, inquit, ex me quaerere, qui in Phalericum etiam descenderim, quo in loco ad fluctum alunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? At multis se probavit. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Quis hoc dicit? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid ergo? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Illi enim inter se dissentiunt.

Nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed
tantum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.

Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper
voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.

Bork: Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Bork: Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.