Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Duo Reges: constructio interrete. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Pugnant Stoici cum Peripateticis. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Confecta res esset. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

1. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
2. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
3. Recte, inquit, intellegis.
4. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

• Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Cumque ipsa virtus efficiat ita beatam vitam, ut beatior
esse non possit, tamen quaedam deesse sapientibus tum, cum
sint beatissimi;

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino
relicta.

Negare non possum.

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Ita credo.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Erillus autem ad scientiam omnia revocans unum quoddam bonum vidit, sed nec optimum nec quo vita gubernari possit. Deinde dolorem quem maximum? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.