Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Deprehensus omnem poenam contemnet. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Duo Reges: constructio interrete. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Oratio me istius philosophi non offendit; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse
loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit,
totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus
amicitiis praesidii.

Bork: Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Bork: Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari.
Bork: Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Eaedem res maneant alio modo. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Ubi ut eam caperet aut quando? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. An potest cupiditas finiri?

Bork

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.
Haec dicuntur fortasse ieiunius;
Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant.
Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?
Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Beatus sibi videtur esse moriens.