De illis, cum volemus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Et nemo nimium beatus est; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Duo Reges: constructio interrete.

1. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?
2. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
3. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
4. Bork

Quare ad ea primum, si videtur;

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed quae tandem ista ratio est? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.

Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Minime vero istorum quidem, inquit. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Bork

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Sed haec omittamus;

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

Si longus, levis.

Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?

• Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
• Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
• Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
• Sed quamquam negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen utrumque eorum fundi quodam modo et quasi dilatari putant.

Hic [redacted] severus luxuriam ipsam per se reprehendendam non
putat, et hercule, Torquate, ut verum loquamur, si summum
bonum voluptas est, rectissime non putat.

Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur
persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et
Polemonis docet.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.