Praeclare hoc quidem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cave putes quicquam esse verius. Duo Reges: constructio interrete. Quippe: habes enim a rhetoribus; Maximus dolor, inquit, brevis est. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et utrum conveniat necne natura hominis cum universa.

Sed quod proximum fuit non vidit. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

• Negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis escis et potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus exquisitissimis ad epulandum.
• Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

1. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
2. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
3. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
4. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
5. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.
6. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Eorum erat iste mos qui tum sophistae nominabantur, quorum e
numero primus est ausus Leontinus Gorgias in conventu
poscere quaestionem, id est iubere dicere, qua de re quis
vellet audire.

Non laboro, inquit, de nomine.

Pollicetur certe.

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Memini vero, inquam;

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.

Si longus, levis;

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Sint ista Graecorum;

An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Bork

Summae mihi videtur inscitiae.