Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quid est enim aliud esse versutum? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quae contraria sunt his, malane? Ut aliquid scire se gaudeant? Duo Reges: constructio interrete.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.
Sed residamus, inquit, si placet.
Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Sed quae tandem ista ratio est? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. An potest cupiditas finiri? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?
At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Quonam modo?
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Nec enim haec movere potest appetitum animi, nec ullum habet ictum, quo pellat animum, status hic non dolendi, itaque in hoc eodem peccat Hieronymus.

Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut
iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut
probari.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod
concedimus;

Bork: Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Bork: Mihi enim satis est, ipsis non satis.
An eiusdem modi?: Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.
Bork: Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Sed fortuna fortis; Contineo me ab exemplis. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.