Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Cur iustitia laudatur? Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Cui Tubuli nomen odio non est? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Cur post Tarentum ad Archytam?

Bork: Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Hunc vos beatum;: Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sed ego in hoc resisto; Scrupulum, inquam, abeunti;

Quid enim interest, divitias, opes, valitudinem bona dicas anne praeposita, cum ille, qui ista bona dicit, nihilo plus iis tribuat quam tu, qui eadem illa praeposita nominas?

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Falli igitur possumus. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Negat enim definiri rem placere, sine quo fieri interdum non
potest, ut inter eos, qui ambigunt, conveniat quid sit id,
de quo agatur, velut in hoc ipso, de quo nunc disputamus.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam?