Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Duo Reges: constructio interrete. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Quae contraria sunt his, malane? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut
nec res videre optimas nec agere possint.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum
naturam essent, non dolere;

Optime, inquam.: Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
Bork: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.

Maximus dolor, inquit, brevis est. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.