Cave putes quicquam esse verius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eademne, quae restincta siti? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Verum hoc idem saepe faciamus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duo Reges: constructio interrete. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Tantaque est vis talibus in studiis, ut eos etiam, qui sibi
alios proposuerunt fines bonorum, quos utilitate aut
voluptate dirigunt, tamen in rebus quaerendis explicandisque
naturis aetates contenere videamus.

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus
intellegere quid sit bonum.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis.
Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Bork

Etenim, cum omnes natura totos se expetendos putent, nec id ob aliam rem, sed propter ipsos, necesse est eius etiam partis propter se expeti, quod universum propter se expetatur.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Gerendus est mos, modo recte sentiat. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quo tandem modo? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quae duo sunt, unum facit.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Nemo igitur esse beatus potest. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Bork: Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Bork: A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
Ecce aliud simile dissimile.: Illi enim inter se dissentiunt.
Bork: Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?