An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Audeo dicere, inquit. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Duo Reges: constructio interrete. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Bonum valitudo: miser morbus.

Hanc initio institutionem confusam habet et incertam, ut tantum modo se tueatur, qualecumque sit, sed nec quid sit nec quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit.

Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset,
definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod
prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo.

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum
est, nunc quidem hactenus;

Quid vero?: Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.
Quae ista amicitia est?: Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Bork: Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
In schola desinis.: Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
Sed nimis multa.: Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Quis negat?: Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.
Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Est, ut dicis, inquit; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;