Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Duo Reges: constructio interrete. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Quae mihi ipsi, qui volo et esse et haberi gratus, grata non
essent, nisi eum perspicerem mea causa mihi amicum fuisse,
non sua, nisi hoc dicis sua, quod interest omnium recte
facere.

Cognitio autem haec est una nostri, ut vim corporis animique
norimus sequamurque eam vitam, quae rebus iis ipsis
perfruatur.

Bork: Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Sedulo, inquam, faciam.: Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Bork: Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Ergo, inquit, tibi Q. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Avaritiamne minuis? Hic ambiguo ludimur. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;
Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; A mene tu? Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Memini me adesse P.

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur.