Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Duo Reges: constructio interrete. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Omnis enim est natura diligens sui.
Sed quamvis comis in amicis tuendis fuerit, tamen, si haec vera sunt-nihil enim affirmo-, non satis acutus fuit.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; At multis malis affectus.

Praeteritis, inquit, gaudeo. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. An hoc usque quaque, aliter in vita? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.

Haec dicuntur inconstantissime.: Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
Frater et T.: Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Bork: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Bork: In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum
vidit, deinde hoc quoque alienum;

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Nec vero id satis est, neminem esse, qui ipse se oderit, sed illud quoque intellegendum est, neminem esse, qui,quo modo se habeat, nihil sua censeat inte resse.