Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Restatis igitur vos; Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Hic cum uterque me intueretur seseque ad audiendum significarent paratos, Primum, inquam, deprecor, ne me tamquam philosophum putetis scholam vobis aliquam explicaturum, quod ne in ipsis quidem philosophis magnopere umquam probavi.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.

Bork: Eaedem res maneant alio modo.
Bork: Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Tenent mordicus.: Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Praeclare hoc quidem.: Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Immo videri fortasse.: Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Bork: Bork
Bork: In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Quis enim tam inimicus paene nomini Romano est, qui Ennii
Medeam aut Antiopam Pacuvii spernat aut reiciat, quod se
isdem Euripidis fabulis delectari dicat, Latinas litteras
oderit?

Suo genere perveniant ad extremum;

Duo Reges: constructio interrete.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Res enim concurrent contrariae. At multis se probavit. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Paria sunt igitur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Praeteritis, inquit, gaudeo. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Si enim ad populum me vocas, eum.