Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Duo Reges: constructio interrete. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quid est enim aliud esse versutum? Reguli reiciendam; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.

• Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
• Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
• Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Nunc idem, nisi molestum est, quoniam tibi non omnino
displicet definire et id facis, cum vis, velim definias quid
sit voluptas, de quo omnis haec quaestio est.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi
oratio longa videri potest.

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

1. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
2. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Et quis a Stoicis et quem ad modum diceretur, tamen ego quoque exponam, ut perspiciamus, si potuerimus, quidnam a Zenone novi sit allatum.

Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Bork

In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.

Cur haec eadem Democritus?

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?

Audeo dicere, inquit.

Itaque his sapiens semper vacabit.

Moriatur, inquit.

Illud non continuo, ut aeque incontentae.