An haec ab eo non dicuntur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Quis hoc dicit? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; At hoc in eo M. Duo Reges: constructio interrete. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Octavium, Marci filium, familiarem meum, confici vidi, nec vero semel nec ad breve tempus, sed et saepe et plane diu.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Oratio me istius philosophi non offendit;
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Non igitur bene.: Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset.
Bork: Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Quis hoc dicit?: Quo igitur, inquit, modo?
Bork: Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
Bork: Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Age sane, inquam.: Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de
amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis
nullam omnino fore.

Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Verum hoc idem saepe faciamus.

Quod vestri non item. Age, inquies, ista parva sunt. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quare ad ea primum, si videtur; Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;

Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Sint modo partes vitae beatae.

Praeteritis, inquit, gaudeo. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;