Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Duo Reges: constructio interrete. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Quid nunc honeste dicit? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.
Haec dicuntur inconstantissime.

Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Age, inquies, ista parva sunt.

Alii rursum isdem a principiis omne officium referent aut ad
voluptatem aut ad non dolendum aut ad prima illa secundum
naturam optinenda.

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus
intellegere quid sit bonum.

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes, quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi exercitatio duplex.

Quis hoc dicit?: Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
Bork: Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.
Equidem e Cn.: Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.