Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Efficiens dici potest. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Sed quid sentiat, non videtis. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quid de Pythagora?

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Et tamen vide, ne, si ego non intellegam quid Epicurus
loquatur, cum Graece, ut videor, luculenter sciam, sit
aliqua culpa eius, qui ita loquatur, ut non intellegatur.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu,
inquit, huc?

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Bork: Bork
Quid iudicant sensus?: Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Bork: Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?
Quo tandem modo?: Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.