Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Duo Reges: constructio interrete. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

In quibus hoc primum est in quo admirer, cur in gravissimis
rebus non delectet eos sermo patrius, cum idem fabellas
Latinas ad verbum e Graecis expressas non inviti legant.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea
translatum ad philosophos nostros esset.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Hos contra singulos dici est melius.
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Easdemne res?

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Nihil enim hoc differt. An hoc usque quaque, aliter in vita? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.

Facete M.: Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Bork: Age sane, inquam.
Perge porro;: Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Hic ambiguo ludimur.: Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid, quod res alia tota est? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.