Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Numquam facies. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Erat enim res aperta. Venit ad extremum; Duo Reges: constructio interrete. Pauca mutat vel plura sane;

Et nemo nimium beatus est;

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Sed quamquam negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen utrumque eorum fundi quodam modo et quasi dilatari putant.

Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Sensibus enim ornavit ad res percipiendas idoneis, ut nihil
aut non multum adiumento ullo ad suam confirmationem
indigerent;

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet?
Sed residamus, inquit, si placet.
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Si quae forte-possumus.: Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Sed nimis multa.: Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Quo modo?: Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Nulla erit controversia.
Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?