Minime vero, inquit ille, consentit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quae sequuntur igitur? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Duo Reges: constructio interrete. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Bonum incolumis acies: misera caecitas.
Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Sit sane ista voluptas.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse
velint, philosophi ante fiant.

Bork: Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Bork: Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas?
Easdemne res?: Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Bork: Hoc est non dividere, sed frangere.

Ius autem, quod ita dici appellarique possit, id esse natura, alienumque esse a sapiente non modo iniuriam cui facere, verum etiam nocere.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Igitur ne dolorem quidem. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.