Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eiusdem modi? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. An hoc usque quaque, aliter in vita?

In omni autem honesto, de quo loquimur, nihil est tam
illustre nec quod latius pateat quam coniunctio inter
homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio
utilitatum et ipsa caritas generis humani.

Dat enim intervalla et relaxat.

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Concinnus deinde et elegans huius, Aristo, sed ea, quae desideratur, a magno philosopho, gravitas, in eo non fuit;
Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Duo Reges: constructio interrete. Minime vero, inquit ille, consentit. At multis se probavit. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Minime vero istorum quidem, inquit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Bork

Illi enim inter se dissentiunt. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

Bork: Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Audeo dicere, inquit.: Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Bork: Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Bork: Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Id [redacted]tilius factum negabat.

Alii rursum isdem a principiis omne officium referent aut ad voluptatem aut ad non dolendum aut ad prima illa secundum naturam optinenda.